سرطان دهانه رحم به معنای رشد غیرطبیعی سلول‌هایی است که در ناحیه دهانه رحم آغاز می‌شود. دهانه رحم، بخش پایینی رحم است که به واژن متصل می‌شود.

گونه‌های پُرخطر ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در ایجاد اکثریت قریب به اتفاق موارد سرطان دهانه رحم نقش دارند. HPV یک عفونت شایع مقاربتی است. معمولاً سیستم ایمنی بدن پس از مواجهه با این ویروس، مانع از آسیب‌زایی آن می‌شود. با این حال، در درصد کوچکی از افراد، ویروس برای سال‌ها در بدن باقی می‌ماند. این تداوم عفونت می‌تواند به فرآیندی منجر شود که طی آن، برخی سلول‌های دهانه رحم دچار تغییرات سرطانی می‌گردند.

خوشبختانه می‌توان خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را به‌طور چشمگیری کاهش داد. راهکارهای اصلی پیشگیری شامل انجام منظم آزمایش‌های غربالگری (مانند تست پاپ اسمیر و تست HPV و دریافت واکسن (HPV است که در برابر گونه‌های پرخطر این ویروس محافظت ایجاد می‌کند.

در صورت تشخیص سرطان دهانه رحم، رویکرد درمانی به عوامل متعددی بستگی دارد.  اغلب در مراحل اولیه، جراحی به‌منظور برداشتن بافت سرطانی، درمان اصلی محسوب می‌شود. سایر گزینه‌های درمانی شامل دارودرمانی برای نابودی سلول‌های سرطانی است که می‌تواند شامل شیمی‌درمانی و داروهای درمان هدفمند باشد.  پرتودرمانی با استفاده از پرتوهای پرانرژی نیز ممکن است به‌کار رود. در برخی موارد، درمان ترکیبی شامل پرتودرمانی همراه با شیمی‌درمانی با دوز پایین (شیمی‌تابشی) استفاده می‌شود.